HOME WHOISWHO EVENTS2019-2023 Kunstkamers EVENTS2024 EVENTS2025 Events2026 Reveil2025 KunstZienInHaacht Contact
GDPR
KUNSTSTICHTING PERSPEKTIEF VZW
Reveil2025 - Haacht : 1 november,van 17 > 18.30 uur.
 Omwille van de voorziene weersomstandigheden zal Reveil25
doorgaan in het ATRIUM van het GC Den Breughel ipv het Park.
Tussen vallende bladeren en zachte tonen komen we samen voor
een moment van muziek, poëzie en stilte.
 Lokaal Haachts talent weeft woorden en klanken tot een warme
herinnering aan wie we missen en een zachte ode aan het leven dat
verder stroomt.
 Kom luisteren, voelen, herinneren.
 Laat de avond je omarmen met rust, troost en schoonheid.
Inkom gratis.
Op 1 november laat Reveil de begraafplaatsen in Vlaanderen oplichten tussen 17u en 18u.
Zo'n Troostconcert kan lokale muziek bevatten, poëzie, dans en levensverhalen.
Op die manier tonen al meer dan 150 gemeentes dat ze hun inwoners niet vergeten
Onverwachte stilte
Niet alleen verdriet woont in het hart,
maar ook angst, hulpeloosheid, wanhoop,
de boosheid die knarst tussen de tanden,
agressie die geen uitweg vindt,
teleurstelling,
en het stille gewicht van schuld.
Toch, soms tussen het breken en het ademen in,
is er een glimp van opluchting,
een zachte bevrijding
wanneer het lijden eindelijk rust vindt,
wanneer een moe lichaam
het einde zelf begroet.
Deze vreemde mengeling van gevoelens,
onuitgesproken, verwarrend,
lijkt ongepast,
maar is niets anders
dan het menselijk antwoord
op wat onomkeerbaar is,
de stilte na een storm.
© Fremau
Stil licht
Je afdruk ligt nog in het licht,
dun als adem op glas.
ik volg de contouren
van wat eens jouw aanwezigheid was,
een glimlach, een zucht,
een vleugje warmte dat de lucht nog kent.
de dagen lopen leeg,
hun stemmen dof,
hun handen koud,
ik tast naar jou in het onzegbare,
waar tijd geen richting heeft
en stilte de taal vervangt.
hoe breekbaar is rouw,
een draad tussen twee werelden,
gesponnen uit tranen,
uit herinnering, uit huid.
Angst ligt als schaduw
onder mijn hart,
machteloosheid fluistert
in elke ademhaling,
en toch, soms,heel even,
is er iets
een trilling van jou
in het vallen van het licht,
een warmte die mij raakt
van binnenuit,
alsof jij, onzichtbaar,
nog steeds weet waar ik ben.
Nu leer ik ademen
met wat er niet meer is,
leven met de stilte als kompas.
want liefde sterft niet
zij verandert van gedaante,
en draagt jouw naam
in elke nieuwe dag
die ik durf te begroeten.
© Fremau


Jaarthema '25: Altijd iemands kind
Organisatie : Cultuur Haacht